Giden Hayatı Geri Getirebilecek Hiçbir İlaç Yoktur Kompozisyon

Bu bölümdeki metni inceleyerek giden hayatı geri getirebilecek hiçbir ilaç yoktur sözü ile ilgili kompozisyon yazısı adına kısaca fikir sahibi olabilirsiniz.

İnsanlar birçok konuda istediğini yapma gücüne sahiptir ama giden bir hayatı geri getirme anlamında en çaresiz yine insanlardır. İnsanın geçmiş bir zamanı tekrar geri alma durumu söz konusu bile değildir. Hayatında pek çok hata yapan, yanlış eylemlerde bulunan, günah işleyen kimse her gün bunların üzüntüsünü, pişmanlığı yaşar. Zamanı geri döndürmeyi çok ister ama bunun için elinden bir şey gelmez.

Geçmiş günlere baktığımızda çoğunu özlemle anarız. Bazen geriye dönmek, sadece o dönemde yaşamak isteriz. Bugünkü halimizde eskiden olduğu gibi mutlu olamayız. Zira köprünün altından çok sular akmıştır. Hiçbir şey eskisi gibi değildir. Eski günlerin gelmesini mumla ararız ama sonradan giden hayatı geri getirebilecek bir ilaç olmadığını anlayınca büyük bir çaresizlik yaşarız.

Farkında olmasak da eski günlerimizin şimdiye göre çok daha güzelmiş. Hep maziyi hatırlarız, iç çekeriz. Ancak bütün bunlar boşunadır. Çünkü giden hayat gitmiştir. Onu getirebilecek hiçbir ilaç yoktur. Bunu kabullenip boynumuzu bükeriz. Geçen zaman bir daha asla gelmeyecektir. Bu durum içimizi acıtsa da elden bir şey gelmez. Bağrımız taş basıp önümüze bakmalıyız. En azından bundan sonraki günlerin, zamanların kıymetini bilirsek bir nebze olsun içimize su serpilir. Bir tek eskiyi düşünüp üzülmektense anı iyi değerlendirmek, güzel yaşamak da iyi, olur. Zira bundan sonrası için güzel anılar biriktirme gibi bir imkânımız var. Eskiden çok şeyin farkında değilmişiz. Birçok güzel, neşe dolu günlerimiz olmuş. O günlere tekrar dönmez istiyoruz lakin bunun bir ilacı da yoktur. Giden hiçbir şey bir daha gelmiyor.

Sonuç olarak günlerimizi boş şeylerle harcamamalıyız. Her güne yeni bir şey sığdırmalıyız. Yani yaşadığımız her yeni günü dolu dolu geçirmek gerekir. Zaten eskiye dönme gibi bir durum söz konusu değildir. O günleri sadece canımız acıyarak, gözlerimiz dolarak hatırlıyoruz. Bundan sonrasına odaklanmalıyız.