Bu bölümdeki metni inceleyerek insan yedisinde ne ise yetmişinde de odur atasözü ile ilgili güzle bir kompozisyon yazmak adına fikir alabilirsiniz.
İnsanın küçükten yaşlılığa giden ömür süresi içinde sahip olduğu kişilik özelliği, karakteri ve huyu hiç değişmez. Bu konuda bir insanı değiştirmeye çabalamak boşuna bir uğraş olacaktır. Ne yaparsanız yapın bir insanın huy olarak yapısını hiçbir zaman değiştirme imkanı bulamazsınız.
İnsan eli ayağı tutar bir hale geldiği andan itibaren küçük yaşta huyunu belli eder. Bu yaşlar davranış kazandırma adına etkili dönemi anlatmaktadır ama bazı çocuklara eğitimciler bile ne yapacağını şaşırıyor. İlkokulda, ortaokulda sürüp giden eğitim hayatı boyunca içinde insanlık olmayan, laftan anlamaz, anlayışsız kişiler olabiliyor. Bunlar eğitim için bir zayiat gibi görülebilir. Huyu gereği aksi çocukları iyi yönde değiştirmek mümkün olmuyor.
Yıllar geçiyor, bu insanlar büyüyor ve yine aynı bildiklerini okumaya, huysuz davranışlarını göstermeye devam ediyorlar. Bunlar için eğitilemez nitelendirmesini yapabiliriz. İşte buraya kadar anlatılanlardan anladığımız kadarıyla insanın fıtratı küçüklükten geliyor ve asla değişmiyor. Yedisinde efendi, saygılı, çalışan ince düşünceli olan biri yaşı ilerledikçe yine aynı özelliğini koruyacaktır. Küçüklüğünden beri huysuz, asi, laf söz dinlemeyen biri de yıllar sonra büyüdüğünde yine aynı kalacaktır. Çünkü insanın huyunu değiştirip ona farklı bir kişilik kazandırma gibi bir durum söz konusu değildir.
Sonuç olarak huyun , karakterin insanda ne yaşanırsa yaşansın aradan kaç yıl geçersen geçsin sabit, değiştirilemez özellikte kalma durumu ömür boyu vardır. Bunun başka bir ihtimalini düşünsek de olmayınca olmuyor. Artık kötü huyu olan birini değiştirme çabası içinde olan eğitimciler de bu konuda illallah etmiş durumdadır. Bunu anladıkları anda artık uğraşmaktan vazgeçip diğer insanlar yöneliyorlar.