Bir Mum Diğer Mumu Tutuşturmakla Işığından Bir Şey Kaybetmez Kompozisyon

Bu bölümdeki metni inceleyerek Mevlana'nın bir mum, diğer mumu tutuşturmakla ışığından bir şey kaybetmez sözünden ne anlıyorsunuz, düşüncelerinizi açıklayınız sorusu ile ilgili görüş alabilirsiniz.

İnsanlar gerektiği hallerde bir başkasına iyilik ve yardım etmelidir. Bu yapılan güzel davranışlar, kişinin insanlığından alıp bir şey götürmez. Aksine etrafına faydalı olmak manevi anlamda insanlığı daha üst bir noktaya taşır.

Bir mumun ateşiyle başka bir mumun yanmasını sağlaması, bir insanın ihtiyacı olan başka birine duyarsız olmadan yardım etmesi gibi düşünülebilir. Biz birine yardım ettiğimizde insanlığımızdan bir şey kaybetmeyiz. Çünkü insanlık zaten darda kalana yardım edilmesini gerektirir. Zaten iyilik yapmak çok önemli bir insanlık vazifesidir. O yüzden kimin neye ihtiyacı varsa üzerimize düşen görevi yapmalıyız.

Az çok demeden elimizden ne geliyorsa yardımda bulunmalıyız. İnsan başkalarının  başına gelen felaketlerden dolaylı olarak etkilenir. Mesela depremlerin vurduğu bölgelerde binlerce insanın hayatını kaybetmesi, evlerinin enkaza dönüşmesi, evsiz barksız kalmaları hepimizi derinden etkiledi. Bu durumda bizler onlara imkanlar dahilinde destek vermeliyiz. Bu yaptığımız yardımlarla insanlığımızdan bir şey eksilmez. Aksine bu hepimizin yükümlülüğüdür. Hiçbir acıya, drama kayıtsız kalmamak gerekiyor. İşte bir insan olarak karşımıza çok zor ve yardıma muhtaç bir halde birileri çıkarsa biz de bu duruma kayıtsız kalmayıp o kişiyi bu sıkıntıdan kurtarmak için insanlığımızı göstermeliyiz.

Sonuç olarak hiç beklenmedik bir anda hepimizin başına türlü felaketler gelebilir. Hayat siyah beyaz bir çizgi üzerine kuruludur. Bir anda eski halimizden çok kötü bir duruma düşebiliriz. Kolumuz kanadımız kırılabilir, yardımlara muhtaç hale gelebiliriz. Aynı şey bütün insanlar için geçerlidir. Bu nedenle birbirimizin yaralarını sarmak için gönüllü olmalıyız. Bugün biz başkasına yardım ederiz, yarın bir başkası bize yardımda bulunur. Bu hayatın yükünü beraber omuzlamak zorundayız. Travmaları, olumsuz psikolojileri, yıkımları, yaraları hep birlikte sarmak insanlığımızı azaltmaz. Tam tersine daha iyi bir insan olma yolunda ilerleriz.