Bu bölümdeki metni inceleyerek abdal ata binince bey oldum sanır, şalgam aşa girince yağ oldum sanır sözü ile ilgili kompozisyon yazısı adına kısaca fikir edinebilirsiniz.
Görmemişlik, insanların layık olmadığı bir yere gelmesiyle böbürlenme olarak kendini gösterir. Yani bir kimse layık olmadığı bir konuma gelse bundan dolayı havalara girer. Ama aslında değişen bir şey yoktur. Onun niteliği önce neyse yine aynıdır. Sadece kendi böbürlenmesiyle böyle hisseder. Görmemişin bir şeyi olmuş, onu çok önemli bir şey sanmış misali görmemişlik etmemeliyiz. Biraz eğri oturup doğru düşünmeliyiz.
Bazen hayat hiç tahmin etmediğimiz şekilde sürpriz bir gelişmeyi bize verebilir. Buna ulaşmak bizi büyük insan yapmaz. Dolayısıyla böbürlenmeye hiç gerek yoktur. Bizim kim olduğumuzu en iyi kendimiz biliriz. Hak etmediğimiz, asla layık olmadığımız bir başarı ayaklarımıza kadar gelmişse bunun tamamen bir şans eseri olduğunu düşünmeliyiz. Asla diğer insanlardan kendimizi yüksekte görme gibi bir görgüsüzlüğe meydan vermemeliyiz.
Bir anda parlayan çok kısa bir zamanda sönmeye mahkumdur. Çünkü ortada bir çaba yoktur. Gökten başımıza bir şans düşmüş ve biz o makama gelmiş durumdayız. Bu yüzden o halimize güvenip de kimseyi küçük göremeyiz. Böbürlenerek en büyük kötülüğü de kendimize yapmış oluruz. Örneğin bir insan daha önce hiç başarmadığı bir şeyi tesadüfen başarabilir. Bunda şansın rolü olmuştur. Ama o zanneder ki be çok önemli bir iş başardım, çok başarılıyım. Halbuki onun yaptığı görgüsüzlükten başka bir ey değildir.
Tesadüf eseri bir mal sahibi olmak veya bir şeyi başarmak insanı yüceltmez. Ama insanlar böbürlenmeyi, havaya girmeyi iyi bir şey sanır. Elbette hayatta rastlantı sonucu oluşan bazı durumlar olabilir. Bunlar rastlantıdan ibaret olsa da insanların büyüklenmesine yol çara. Görmemiş kişi, şansı yaver gittiği için layık olmadığı bir şeye kavuşmuştur. Buna aldırış etmez ama aptalca böbürlenmekten de geri kalmaz.
Sonuç olarak her ne durumda olursak olalım asla büyüklenmemeliyiz. Görgüsüzlüğün, kimseye bir faydası yoktur. Yalnızca kendimizi kandırmış oluruz. Önemli olan emek vererek bir yere gelmektir. Bunun dışında tesadüf sonucu güzel bir şeye kavuşmak şansımızın yaver gitmesiyle olmuştur. Bu durumda haddimizi bilmeliyiz. Böbürlenerek asla kendimizi küçük düşürecek hal ve hareketler yapmamalıyız. Şayet böyle yaparsak aptallık etmiş oluruz. Layık olmadığımız bu konumun da bize bir getirisi olmaz.