Bu bölümü tamamladığınızda biz kollarımızı açabildiğimiz kadar insanız sözünü açıklayan bir kompozisyon yazacak düzeye ulaşacaksınız.
İnsanın dış dünyadaki yardıma muhtaç kişilere gözünü kapatması uygun değildir. Herkes kollarımızı açabilecek kadar geniş bir gönlümüz olmalıdır. Yani ben iyi durumda olayım, rahat bir hayatım olsun da başkaları ne yaşarsa yaşasın dememeliyiz. Herkesi gözetmeliyiz. Çevremizde ilgiye, yardıma ihtiyacı olan insanlarla da ilgilenmeliyiz. Kimseyi ayırt etmemeli, herkese insan gözüyle bakmalıyız. İşte kollarımızı açabildiğimiz kadar insanız sözü bunu demek istiyor.
Aslında mesele insan sevgisidir. Bu anlamda yüce gönüllü bir insan olmak çok önemlidir. Mesela mahallemize yeni taşınmış birileri olabilir. Sınıfımıza nakil gelmiş yabancı uyruklu bir öğrenci olabilir. Ya da yakın çevremizde öksüz ve yetim kalmış birileri olabilir. Bu kapsam da herkes kollarımızı açabilmeliyiz. Kollarımızı açmak demek benden sana zarar gelmez, hatta istersen sana yardım edebilirim, kapım sana hep açıktır mesajını vermektir. Etrafımızda zor durumda olanlara, yokluk çekenlere kayıtsız kalamayız. Sadece kendimizi düşünmeyip muhtaçlara da kollarımızı açabiliyorsak sahiden insanlıktan nasibimizi almışız demektir.
Sonuç olarak insanları dış görünüşüne göre küçümseyemeyiz. Aynı zamanda dili, rengi, dünya görüşü, yoksul veya düşkün oluşu gibi sebeplere bakarak kimseyi dışlamak gerekmiyor. Her kesimden insana kollarımızı açıp onları da bağrımıza basabildiğimiz takdirde bizler iyi birer insanız diyebiliriz. Yoksa giyimi iyi, ekonomik durumu yerinde olanlarla ilişki kurduğumuzda öyle olmayanları küçük görmüş, dışlamış oluruz. Bu da insanlığa sığmaz. Dolayısıyla insan olarak herkese kollarımızı açabilmeliyiz.
Etiketler:
Kompozisyon