Bu bölümdeki metni incelediğiniz sırada kendini dev aynasında görmek ile ilgili kompozisyon yazınız için fikir edinebilirsiniz.
İnsan bazen kibre kapılıp kendini olduğundan daha büyük yerde görebilir. Buna kendini dev aynasında görmek denir. Yani kendisi çok önemli ve büyük bir kişiymiş de diğerleri önemsizmiş şeklinde düşünür. Bu kötü düşünceye katılmak mümkün değildir. Büyüklenmenin kabul edilebilir bir tarafı yoktur. Bu anlayış çürük bir düşünceye benzer. İnsanın kişiliğinin son derece mütevazı olması kendini dev aynasında görmekten çok daha iyidir.
Kendimizi beğenip olduğumuzdan daha üstün bir insanmış gibi düşündüğümüzde tam da kendini dev aynasında gören biri oluruz. Bu tutum insanların gözünden düşmemize neden olur. Çünkü böyle hastalıklı düşünceler insanın itibarını zedeler. Mesela bazı insanlar dünyanın kendi etrafında döndüğünü düşünürler. Yahut da hayatı bir filme benzetirsek bu kişiler o filmin başrol oyuncusu gibidir. Öteki insanlar ise daha geri planda ve adeta yardımcı karakter gibi bakarlar. Halbuki bu itici bir kuruntudan başka bir şey değildir. Herkes kendi dünyasında kıymetlidir. Öyle olması da gerekir. Başkaları önemsizmiş gibi büyüklenmenin hiç gereği olmadığını düşünüyorum. Ne yani, biz üstün bir kişi miyiz da böyle kendinizi yükseklerde göreceğiz? Diğer insanların maddi durumu elverişsiz olabilir. Üstü başı kirli, evi müstakil olabilir. Bu onları değersiz ve küçümsenmesi gereken biri yapmaz. Dolayısıyla kendimizi çok üstün, çok önemli biri gibi görmek bizi kaliteli insan yapmaz.
Sonuç olarak yetenekli olabiliriz. Para pul içinde yaşayabiliriz. Birçok mal varlığına sahip olabiliriz. Bunlar, bizi insanlık anlamında ayrıcalıklı yapmaz. Herkesin bir kalbi var, duyguları var. Biz ne hissediyorsak onlar da aynı duyguları hissediyor. Nihayetinde herkes aynı insandır. Kimsenin bir başkasına üstünlüğü yok. O yüzden büyüklenip de kendini dev aynasında görmeye hiç gerek yoktur.