Bu bölümde inceleyip fikir alacağınız metnin konusu: “Kanaat” ve “mutluluk” arasında nasıl bir ilişki vardır?
Yaşamınızdan örnekler vererek anlatınız.
Kanaat etmek, gözü yükseklerde olmamak demektir. Yani
kanaat sahibi kişiler içinde bulunduğu koşullara uyum sağlayan, eline geçeni kendisi için yeterli gören ve daha fazlasını
istemeyi gereksiz bulan kişilerdir. İşte böyle bir düşünceye sahip olmak doğal
olarak mutluluk sağlar. Sahip olduklarımızı yetersiz görürsek mutlu olamayız. Oysa mutluluk için yapılacak şey çok basittir. Sadece nelere sahipsek onlarla yetinmeyi bilmek gerekiyor.
İnsanın gözü hiçbir konuda eline geçenle doymaz. Hep daha fazlasını isteyen bir nefsimiz var. Bir ev alsak, ondan memnun olmaz, daha iyisini almayı düşünürüz. Giyecek bir sürü kıyafetimiz vardır ama bununla yetinmeyip daha fazla elbise almak isteriz. Çalıştığımız işten bir gelir elde ederiz ancak bu parayı az bulur, daha çok kazanmaya uğraşırız. İşte bütün bunlar kanaat etmemekle ilgilidir. İnsan sahip olduğuna kanaat etmediğinde de ne olursa olsun hiçbir zaman halinden hoşnut olmaz. Bu tutum da onun mutlu olmasının önüne geçer.
Günlük yaşamda baktığımda bazı insanlar tanıyorum. Bir
kısmı kanat edip mutlu olurken, bazıları da halinden memnun değildir. Hep daha
çok şeyim olsun düşüncesindedir. İşte bu şekilde düşünen kanaatsizler mutlu da olamıyor. Yani bizden daha zenginler elbette olacaktır. Onlara bakıp da halimize üzülmenin doğru olduğunu düşünmüyorum.
Kanaat, sahip olunan varlıklarla yetinmektir. Kanaatkar insan
da sahip olmadığını şeyleri düşünüp üzülmez. Ona şu an için elinde olan para,
mal, mülk yeterli gelir. Zaten insan sahip olamadığı şeyler için üzülürse
mutluluk ondan uzaklaşır. Önemli olan sahip olduğumuz şeyleri göz önünde bulundurmak,
onlar için şükretmektir. Ancak böyle mutlu olunabilir.
Sonuç olarak kanaat ve mutluluk arasında kendiliğinden
doğal bir ilişki vardır. Yetinmeyi bilen her insan mutlu olmayı hak eder. Ancak
gözü doymayan daha çok olsun diye düşüneler ise açgözlü olacağı için ne kadar
para, mal, mülk olursa olsun hiç mutlu olamaz. Çünkü yapıları gereği daha
fazlasını isterler.
Etiketler:
6. Sınıf